این است یک عشق جاودانه

لحظه ایست عاشقانه

کلامیست صادقانه

پرسید چقدر مرا دوست داری ؟

سکوتی کردم چند لحظه به چشمهایش خیره شدم ،گفتم :

دوستت دارم به آن اندازه ای که عاشقم ،

عاشق یک عاشق واقعی ، عاشق تو

عاشقی که برای رسیدن به تو لحظه شماری میکند ،

به عشق این لحظه های انتظار دوستت دارم

به اندازه تمام لحظه های زندگی ام تا آخر عمرم  عاشقم ،

به عشق اینکه تو را تا آخرین نفس دارم ، دوستت دارم

به عشق اینکه گاهی با تو و گهگاهی به یاد

تو در زیر باران قدم میزنم عاشق بارانم

به عشق آمدن باران و به اندازه

تمام قطره های باران دوستت دارم

به عشق تو به  آسمان پر ستاره خیره میشوم ،به

اندازه تمام ستاره های آسمان دوستت دارم

به عشق دیدن تو بی قرارم ، تا تو را دارم

هیچ غمی چیز غم دلتنگی ات در دل ندارم،

به اندازه تمام لحظه های بیقراری و دلتنگی دوستت دارم

من که عاشق چشمهایت هستم ، عاشق گرفتن دستهای مهربانت هستم

به عشق نگاه به آن چشمهای زیبایت دوستت دارم

لحظه های عاشقی با تو چقدر شیرین است ، آنگاه

که با تو هستم یک لحظه تنها ماندن نفسگیر است.

به شیرینی لحظه های عاشقی دوستت دارم

من که تنها تو را دارم ، از تمام دار دنیا

تنها تو را میخواهم ، تو تنها آرزویم هستی

به اندازه تمام آرزوهایم که تنها تویی ، به اندازه دنیا

که میخواهم دنیا نباشد و تنها تو برای من باشی ، به

اندازه همان تنهایی که یا تنها با تو هستم و یا تنها به

یاد تو ای عشق من ، ای بهترینم به

عشق همه این عشقها دوستت دارم.

پرسیدم به جواب این سوال رسیدی؟

اینبار او سکوت کرد و اینبار او با

چشمهای خیسش به چشمهایم خیره شد.

اشکهایش را پاک کردم و این سکوت

عاشقانه همچنان ادامه داشت

و باز گفتم : به اندازه وسعت این سکوت

عاشقانه که بین ما برپاست دوستت دارم.