حالا که لحظه به لحظه در این روزهای سرد زندگی

به یاد تو ام ، حالا که تمام زندگی ام تو هستی و یاد

و خاطرات با تو بودن ، حالا که قطره های اشکم

را فدای عشقت کردم ، دین و ایمانم را

به خاطر تو زیر پا گذاشتم مرا از یاد نبر.

حالا که در مقابل سختی ها ایستادم ، در برابر باد

فاصله ها شکستم ، در آتش عشقت

سوختم و فریادی نزدم مرا از یاد نبر .

کاش آن لحظه که میدیدی من پریشانم ، میفهمیدی

که دلم را شکسته ای ، اما من

در آن لحظه تنها سکوت کرده بودم .

آنقدر تو را دوست دارم که دلم نمیخواهد

تو نیز مانند من پریشان شوی.

دلم را شکستی ؟ فدای قلبت عزیزم ! اشکم را

در آوردی ؟ فدای آن عشق پاکت ای بهترینم.

حالا که دیگر هیچ چیز جز تو از خدا نمیخواهم ، حالا

که دیگر قید همه کس را به خاطر تو زده ام مرا از یاد نبر .

فراموشم نکن که اگر از یاد تو فراموش شوم ، از

خاطر زندگی نیز فراموش خواهم شد ، بگذار ساده

تر بگویم تا بفهمی ، و بدانی که بدون تو هرگز .

حالا که بی تو بودن را حتی در خواب نیز نمیتوانم

تصور کنم ، حالا که اسیر قلبت ، وجودت ، و عشقت

شده ام مرا اسیر تنهایی نکن ، مرا راهی سرزمین بی کسی ها نکن .

حالا که کار من از کار گذشته و راهی جز عاشق

ماندن ندارم بگذار همان یک ذره غرور که در دلم

مانده را بشکنم و بگویم که به خدا خیلی دوستت

دارم ، مرا تنها نگذار عزیزم ، بدون تو نمی توانم

که بمانم ، نفس بکشم ، زندگی کنم … نمیتوانم.

حالا که همه زندگی ام شده ای ، حالا که تمام هستی ام

شده ای ، حالا که بودنت برایم حیات است و نبودنت

برایم مرگ لحظه هاست  مرا تنها نگذار عزیزم.

مرا از یاد نبر ، مرا در به در کوچه پس کوچه های غم و تنهایی نکن.